In de meditatie komen vele verschijnselen voorbij. We zijn soms geneigd om deze afleidingen te noemen wat het een oordeel geeft, een vorm van weerstand. Liever noem ik het bezoekers. ‘Uiteindelijk’ is er geen goede of foute ervaring. De ene ervaring vinden we prettig en de andere onprettig, maar de ene ervaring is niet ‘beter’ dan de andere. De uitnodiging is om los te komen van voorkeur. Om ons te openen voor alle bezoekers. 

Het gedicht De Herberg van Rumi illustreert op een prachtige wijze hoe we met deze bezoekers om kunnen gaan. En dat geldt natuurlijk niet alleen voor de formele meditatie, maar voor het hele leven.

De Herberg

Deze wereld is als een herberg, mijn vriend, waar we elke ochtend nieuwe gasten zien arriveren. Een vreugde, een verdriet, een boosheid, een gelach, ze komen als onverwachte bezoekers.

Verwelkom ze allemaal, ontvang ze met open armen, zelfs als er een menigte van verdriet binnenkomt. Ze slepen jouw meubels uit het huis, en het wordt een lege ruimte.

Behandel iedereen als een gids die van boven wordt gestuurd, want elke gebeurtenis is een vermomde zegen. De donkere gedachte, de schaamte, het kwaad, ontmoet ze lachend aan de deur en nodig ze uit voor een kop thee.

Wees dankbaar voor wie er komt, want elk van hen is gestuurd als een gids vanuit het onbekende. Dit gedicht is een grenzeloze raadselachtige reis, een uitnodiging tot zelfontdekking.

Dus zet jezelf in beweging, mijn vriend, als een pelgrim zonder bezittingen. Kijk niet achterom, verlang niet naar wat voorbij is, wees gewoon nieuwsgierig naar wat er vandaag zal verschijnen.

Verwelkom elk moment, met een open hart, want de Herberg is niet alleen bedoeld voor jou. Het is een plaats voor iedereen, voor alles, een plek van vreugde en een plek van pijn.

Moge je in deze Herberg de waarheid vinden, moge je bevrijd worden van jezelf en de wereld. Moge je ontwaken in het licht van bewustzijn, moge je de aanwezigheid van de Geliefde voelen.

– Rumi

 

Overzicht komende activiteiten